Weer op de vaste wal :-(

Ja, :-( want het was echt geweldig. Dinsdag vertrokken we met een groep van een man of 25 op de British Defender, vanuit de Abel Point Marina. Met schipper Glen, dan hadden we nog Greg en Jack de dekknechten en Lisa kookte. Nadat we een bed toegewezen hadden gekregen en onze spullen op bed vastgesjord hadden werden de zeilen gehesen. Bij een heerlijke windkracht 5 scheerden we over de woelige baren naar onze eerste stop: Maureens Cove. Daar kregen we een heerlijke lunch en mochten we voor het eerst zwemmen. In een wetsuit, dat wel, het is stinger season en we willen geen prik van bijvoorbeeld de Boxed Jelly Fish !!! Want dat doet erg au !!!

Daarna op naar Lunchon Bay voor de nacht en het snorkelen de volgende ochtend. Dat was weer sprookjesachtig (zie de foto's), net als op het Great Barrier Reef. Slapen op de boot viel trouwens niet mee, het was bloody hot binnen en mijn buurman snurkte dwars door mijn oordopjes heen. Ik heb hem een paar keer een dreun gegeven en toen wassie stil. Midden in de nacht aan dek gegaan, daar was het heerlijk.

De volgende ochtend dus eerst snorkelen, daarna ZEILEN !!! Er waaide er net als de dag ervoor een stevige bries (windkracht 5), dus het zeilen was echt supergaaf !!! Puur GENIETEN (met hoofdletters dus). Op Tonque Bay aangekomen gingen we aan land voor een stevige wandeling door de jungle, naar een uitkijkpunt en voor een bezoekje aan Betty's Beach (met het witste zand van de wereld !!!). Tsja... de foto's spreken voor zich denk ik.
Onderweg naar Tonque Bay gebeurde er trouwens iets heel aparts... Op één van de foto's staat een visarend... Op een bepaald punt begon Greg hele aparte geluiden te maken. Toen zei Glen "wacht maar, Greg is een vogelfluisteraar". Ik had zoiets van 'het zal wel', maar er kwamen dus 2 visarenden van het vaste land naar onze boot vliegen, echt superspeciaal !!!
Wat ook fantastisch was, was de grote hagedis die ik op Tonque Bay spotte... Ik had wel een bordje gezien met daarop een plaatje van zo'n hagedis en wat uitleg (bij Betty's Beach), maar dan verwacht je toch niet dat je ze echt ziet !!! Ik hoorde wat ritselen in de bosjes en daar was ineens zo'n hagedis van meer dan een meter lang. Verwondering...
Maar het gaafste moest nog komen... we gingen naar een plek waar we heel mooi de zonsondergang konden zien, en ik was de roerganger !!! Dik 3 kwartier mocht ik de British Defender besturen !!! Glen hield uiteraard een oogje in het zeil, helemaal toen we om een rif heen moesten varen, maar volgens hem deed ik het "pretty good". Op een gegeven moment dook Glen zelfs het vooronder in en werd ik compleet aan mezelf overgelaten. Onnodig te zeggen dat dat met hoofdletters ECHT HELEMAAL GEWELDIG was (de foto van mij achter het roer heeft Glen gemaakt).

Na nog een klein stukje varen in het donker stopten we daarna voor de nacht. In tegenstelling tot de vorige nacht (toen echt iedereen vroeg ging slapen), zat iedereen nu gezellig aan dek met een drankje. Hele verhalen van 2 Engelse en 1 Ierse meid, echt beregezellig. Voor het eerst in de tijd dat ik hier ben waren er ook Nederlanders en ook met hen een eeuwigheid gekletst, echt supergezellig.
Deze nacht aan dek gekoest, waar één van mijn medepassagiers de schrik van zijn leven kreeg toen hij wakker werd 's ochtends... Hij had 's nachts wat nattigs gevoeld en toen hij bij het wakker worden naast zich keek zag hij daar een zogenaamde "squid" (een soort prehistorisch inktvis) liggen. Die was dus 's nachts aan dek gesprongen op de één of andere manier... Als hij die op zijn lijf had gekregen dan had hij toch een vreselijke uitslag gehad (aldus Greg)... Het was wel een heel mooi dier trouwens, wit met rood, ik heb het even van dichtbij bekeken (maar niet op foto gezet, mijn batterij was leeg, dus geen foto's van de 3e dag jammer genoeg).

Vanochtend was er helaas geen wind... dus terug naar Airlie Beach op de motor. Jammer, maar we hadden al mazzel dat we 2 dagen fantastisch konden zeilen.

Daarna was het helaas tijd voor het afscheid... Schipper Glen zei iets liefs tegen me en omhelsde mij hartelijk (als enige, de anderen kregen gewoon een hand !) dus dat voelde wel heel warm en lief eigenlijk... Glen is ook een lieve man, hij had de eerste avond als enige gemerkt dat ik het even heel moeilijk had, toen ik aan Eeltje moest denken en hoe mooi hij het zeilen zou hebben gevonden (ja, heb ff tranen met tuiten gehuild, kon ik niets aan doen).

Luitjes, het was FANTASTIES !!!

Morgen heel vroeg ga ik op de Oz Experience bus richting Kroombit (een cattlefarm = boerderij op zijn Nederlands). Daar blijf ik een nachtje en vervolgens ga ik met dezelfde bus door naar Hervey Bay voor een rondje Frasier Island in een 4x4 jeep...